హైందవ తర్కశాస్త్రం కందుల నాగభూషణం

కవన శర్మ గారి తండ్రిగారు భారతి అక్టోబరు, నవంబరు సంచికలలో రాసిన రెండు భాగాల వ్యాసం చదవండి.BHARATHI_1978_10 hyndava tarkasastramBHARATHI_1978_11 hyndavatarka sastram2

ప్రకటనలు

మంజీర కథల శేషం

శారీరక అస్వస్థతవల్ల అనుకున్న విధంగా మిగిలిన కథలు అందించటం ఆలశ్యమయింది. ఈకథ చదవండి. http://kathanilayam.com/story/pdf/19306

మంజీర కథ 4 పెద్దమనిషి.

1958 నవంబరు సంచికలోని పెద్దమనిషి కథ ఈ లంకెలో అందిస్తున్నాను. Peddamanoshi_Manjeera_Bharati Monthly_1958_11_01

మంజీర కథలు 3

మూడవ కథ పెద్దమనిషి ఇవ్వాలి నిన్న. నావద్ద ఉన్న పత్రికలో కొన్ని పుటలు లేవు. పూర్తికథ వెతికి ఆఖరున టపాలో పెడతాను. ఈ రోజు సంఘటన అనే కథ ఆంధ్రపత్రిక 3-6-59 సంచికలోది కథానిలయం వెబ్సైటు నుంచి లంకె ఇస్తున్నాను.http://kathanilayam.com/story/pdf/19439

మంజీర కథలు

మంజీర కథలు 16 జూలై 1958న ప్రచురితమవటం మొదలయింది. ఆగస్టు 1959 భారతిలో స్వరజతి అనేకథ ప్రచురితం. ఈ ఒక్క సంవత్సరంలో 8 కథలు రాసిన మంజీర తరవాత ఇంచుమించు పదేళ్ల వరకూ రాయలేదు. ఆన్నీ కలిపి 12 కథలు వారివి. ఈ రోజు వారి రెండవ కథ మొక్కుబడి ఈ లంకెలో చదవగలరు.BHARATHI_1958_08_01_మంజీర మొక్కుబడి

ఓటుదండకము

ఆనాటికి మనకింకా స్వతంత్రం రాలేదు. ఆంగ్లేయులు ఓటు హక్కు ఇచ్చారు. దానిగురించి ఆనాటి రాజకీయనాయకుల వెంపర్లాటపై ఈ ఓటు దండకము కృష్ణాపత్రికలో వచ్చింది.  గోలకొండ పత్రికలో 24-5-1934లో దీనిని పునర్ముద్రణ చేసారు. ఓటుని మన రాజకీయనాయకులు “సేకరించుకునే” నైశిత్యం పెంచుకున్నారు కాని ఓటర్లు అనబడే వారు దాని విలువ గుర్తించినట్లు కనపడటం లేదు. వారి నిస్పృహ, ఎవరినీ నమ్మలేని తనం, ఏరాయైతేనేం పళ్లూడగొట్టుకునేందుకనే తెలివీ పెరిగాయి. నానాటికి తీసికట్టవుతున్నది మనమా? మన పాలక వర్గమా? ఈ ప్రశ్న కలిగించిన ఈ రచన ఆసక్తి గలవారి కోసం ఆలోచించగలవారికోసం ఈ లంకెలోpost1

1930ల హాస్యకథ సిసింద్రీ పత్రిక

1982లో ఆంధ్రప్రదేశ్ సాహిత్య అకాడమీ వారు హాస్యతోరణము అనే కథాసంకలనం ప్రచురించారు. దానిలో సిసింద్రీ పత్రిక అనే పేరున ఓ కథ ప్రచురించబడింది. దాని రచయిత నందివాడ చిదంబరము. వీరు 1930 అక్టోబరు భారతిలోోో ఈకథ ప్రచురించారు. అంటే సంకలనానికి ముందు 52 ఏళ్లక్రితం రచన. ఈనాటికి 87 సంవత్సరాల ఈ కథ ఈనాటి పాఠకులు ఎలా తీసుకుంటారు? చూడండి ఆకథ ఈ లంకెలోBHARATHI_1930_10_

నాటక రచయితల జాబితా 1901-2000

ఇక్కడ టపాలో ఉంచుదామని చాలాకాలంగా ప్రయత్నం. ఎవరికైనా ఉపయోగపడుతుందని ఆలోచన. పాతవి వెదుకుతూంటే కనిపించింది. చూడండి.Natakarachayitala Jabita . రేపటి నుంచి రావిశాస్త్రిగారి కథలు ఏ సంకలనంలోనూ చేరనివి టపాలో పెడతాను.

విగ్రహాలకీ చావుపుటకలుంటాయి

సాహితీ గోదారి అనే పత్రికలో ప్రచురించిన ఈ కథను ఆసక్తిగలవారి కోసం ఈ లంకెలో అందిస్తున్నాను. ఆత్మీయులు కాత్యాయని గారి కోరిక మీద ఈ పత్రికకి రాద్దామని ప్రయత్నం. దానికి వారు సంపాదకులనుకుంటాను. ఈ కథ చాలాకాలంగా 30 ఏళ్లకి పైగా నా వద్ద ఉంది. పూర్తయినా పూర్తయినట్టనిపించలేదు.  వల్లంపాటీ నేనూ  పాత్రలుగా దీనిని పూర్తిచేయటానికి ఓ ప్రయత్నం చేసాను. కవనశర్మని పాత్రగా చేర్చి కొన్నేళ్ల తరవాత మరో ప్రయత్నం చేసాను. తృప్తి కలగలేదు. చిట్టచివరికి పటేల్ విగ్రహం కడుతున్న వార్త అబ్దుల్ కలాంని గాంధీ స్థానంలో పెట్టే ప్రయత్నం గమనించాక ఈ కథ పూర్తయిందనిపించింది. పత్రికవారిని చాలా విసిగించాను. చివరికి పూర్తిచేసాను. వారు ప్రచురణకి తీసుకున్నారు. ఆసక్తి గలవారు చదవమని ప్రార్ధన.

విగ్రహాలుversion2

రజనీకాంత్- వెల్చేరు

ఇటీవల కలిసినపుడు నా వ్యక్తిగతమిత్రులు రజనీకాంత్ గారు వెల్చేరు నారాయణరావు గారి కన్యాశుల్కం నాటకం ఆంగ్లానువాదానికి ముందుమాటపై నేను మిసిమి పత్రికలో రాసిన వ్యాసం ప్రసక్తి వచ్చింది. దానిని తను చూడలేదనీ పంపమనీ వారు అన్నారు. ఇది జరిగి చాలాకాలం అయింది. నిరాసక్తత, వయసుపోరు( మా రాయుడుగారి మాట అంటే ముదిమి లక్షణాలు) వల్ల వారికి పంపలేకపోయాను. ఈరోజు బొంబేలో ఉండి ఏదో రాసుకుంటుంటే అకస్మాత్తుగా గుర్తువచ్చింది. వారికి పంపేటపుడు చాలాకాలమయింది గదా బ్లాగులో పెడితే అనిపించింది. చివరికి మనసు కూడదీసుకుని ఆపని చేస్తున్నాను. రజనీకాంత్ గారితో బాటు ఆసక్తిగలవారందరి కోసం ఈ నా వ్యాసం..

ఒక చిన్ని మనవి. చర్చ సాగించటానికి విషయ పరిజ్ఞానంతో బాటు సహనం, పరస్పర గౌరవం, అడిగిన ప్రశ్నలకు జవాబులు చెప్పటం తప్పనిసరిగా ఉండాలి. గెలవాలన్న తొందరలో ఎదుటివారి అభిప్రాయలకు- చర్చాంశానికి బాహిరమైన దోషారోపక కంఠస్వరంతో- జవాబివ్వటం రెచ్చగొట్టటం తప్పనిసరిగా ఉండకూడదు. తెలుగు సమాజం యొక్క పరిస్థితిని ఫేస్బుక్కు వంటి కొందరికే చెందిన సోషల్ మీడియా పూర్తిగా ప్రతిఫలించదనే నేను ఆశపడుతున్నాను. ఈ మీడియా చర్చకి అవసరమైన వాతావరణం కల్పించలేదని గట్టిగా అనిపించింది.  మౌఖిక చర్చలో ఆవేశకావేషాలను నియంత్రించుకోటం- లిఖితరూపంలోని చర్చలోకన్న- ఎక్కువ కష్టమనే నా అంచనా ఈ సోషల్ మీడియా చర్చలను చూసాక తప్పని తేలింది.  వెల్చేరు వారి ముందుమాటపై నాయీ వ్యాసం నా సాధారణ రాతలకూ అభిప్రాయాలకూ పూర్తిగా భిన్న మైనది. ఆలోచనాదోషాలు చూపే ధోరణికీ నేను ఇతరులకన్న అధికుడననే అహానికీ మధ్య దగ్గర సంబంధం ఉంది. ఎత్తిచూపవలసిన పరిస్థితులు ఉంటాయి. కాని నేను మాత్రం ఆపని ఎన్నడూ స్వీకరించలేదు. ఈ ఒక్క విషయంలో నేను నాకు తప్పదనిపించి ఈ వ్యాసం రాయటం, ప్రచురించటం కూడా చేసాను. ఇది వెల్చేరు వారితో చర్చను ఆశించి ఉద్దేశించి రాయలేదు. ఆ వ్యాసం చదివే పాఠకులకి నా అభిప్రాయం చెప్పే స్వరంతో రాసాను. నా మనవి ఏంటంటే లిఖిత చర్చలలో అది పదిమందిమధ్య జరిగేటపుడు ఆ చర్చలకు సామాజిక సద్వినియోగం ఉండాలంటే స్వయం నియంత్రణ, విషయస్పష్టత కోసం ప్రయత్న ం, మన జవాబు ఎవరికోసం ఉద్దేశించబడిందన్న ఎఱుక ఆ చర్చలో పాల్గొనే వారికి ఉండాలి. లేకపోతే తెచ్చుకోవాలి. సమాజం అస్తవ్యస్త పరిస్థితిలో ఉన్నపుడే చర్చలు కావాలి. యుద్దరంగంలో ఉన్నపుడు చర్యలే కాని చర్చలు ఉండవన్నదీ వాస్తవమే. కాని ఇపుడున్నది యుద్దరంగం కాదు. యుద్దరంగం అన్న ఉద్రేకం కలిగించే బైట పరిస్థితులే ఉన్నాయి. అరిచి, వివాదాస్పద వ్యాఖ్యానాలతో రాత్రికి రాత్రి వీరులయిపోవాలనే లక్ష్యంతో రాసే, మాట్లాడే వారు ప్రముఖంగా కనిపించటం ఉంది. ఆ ధోరణి సరైనది కాదనిపించే వారు పూనుకుని మాటలాడవలసిన సమయం వచ్చింది. కనక సామాజిక బాధ్యత, సత్యపట్ల గౌరవం అనేవి మాటలాడేవారికి ఉన్నపుడే ప్రయోజనకరమైన చర్చలు జరుగుతాయి. ఈ మనవిలో నా మాటలను నేను ఈ వ్యాసంలో ఎంతవరకూ పాటించానన్నది పాటించగలిగానన్నదీ విజ్ఞులు గమనించగలరు.