అర్నాద్ నమ్మకం రామలక్ష్మి అపనమ్మకం

2013-07-26
అర్నాద్ నమ్మకం రామలక్ష్మి అపనమ్మకం
రోజు బాగోపోతే తాడు పామై కరుస్తుంది. బావుంటే పాము తాడులా పక్కనించి వెళ్లిపోతుంది. లేకపోతే నా ఆప్తమిత్రుడు అర్నాదూ నా భార్య రామలక్ష్మీ కలిసి ఈరోజు పొద్దుట లేస్తూనే నా జుట్టు పీకెయ్యటమేంటి .. ఆయన గారేమో ఓ కథ రాసాడు. పేరు నమ్మకం అపనమ్మకం అని పెట్టాడు. ఊరుకోక దాన్ని పత్రిక్కి పంపాడు. జగన్నాధశర్మగారు ఊరుకోక నవ్య 1-02-2012 సంచికలో అచ్చోసి జనం మీదకి వదిలారు. జనానికి ఏమైందో నాకు తెలీదు గాని పోటీల్లో మంచి కథలు చదివేవాళ్లకి మాత్రం మావాడి కథలు ఈమధ్య తెగ నచ్చీసాయి. వాళ్లు ఊరుకోక ఓ ముప్పైవేలు బహుమతులు ఇచ్చారు. ఆ డబ్బులు పెట్టి నాలాంటళ్లని బెంగలూరునుంచి రప్పించి మందోసి పొగడమంటే నచ్చితే కొంచెం పొగిడి నచ్చాపోతే బాగా తెగిడి మందుదాతా సుఖీభవ అని నిద్రోయేవాడిని. అబ్బే మావాడికి అంత సీను లేదు. ఇవి పాలాండీ.. ఇందులో స్పిరిట్ లేదుగదండీ అంటాడు దొంగ మొహం పెట్టి. ఊరుకోక మా గురువు ఒహాయన ఉన్నాడు. (కాళీపట్నం రామారావు అని బాగా పెద్దాయన. నా అనుమానం ఏంటంటే ఈయన గారి కథలన్నీ కారాగారం లోంచే ఇప్పుడూ బయటకి వస్తున్నాయి. నేను, అర్నాదూ విశాఖనే మంత్రులుగా పరిపాలించే రోజుల్లో మా రాజు గారి కారాగారం నుంచే మా కతలు బైటకి వచ్చేవి. నాకా చాన్సు పోయింది. అర్నాదు ప్రభత్వంతో కుట్ర పన్ని నన్ను బెంగళూరు నెట్టేసాడు.) ఈ డబ్బులు పట్టుకుని వీటిని ఎలా తగలెయ్యాలో చెప్పుమీ అనీగానే అవ్విలా ఇచ్చెయ్ కథానిలయంలో వేసి తగలేస్తాననీయాలి కాని ఏకళ నున్నాడో మహానుభావుడు పుస్తకం వేసి తగలెయ్ అన్నాడు. ఆపద్ధర్మం అని పేరుపెట్టి పాలపిట్ట గుడిపాటి సహకారంతో ఓ పుస్తకం వేసాడు. దానికి ఎల్లుండి 28న ఆవిష్కరణ. దానికి రమ్మని ఆర్డరేస్తూ కంటాస్పత్రినుంచి కళ్లనీళ్లెట్టుకున్నాడు అర్నాద్. ఇవ్వి వేసానుగాని ఇంట్లో ఎక్కడ పెట్టుకోవాలి అంటాడు. అసలెందుకు రాసావు.. ఆగక.. ఆమీదట ఎందుకు వేసావు పుస్తకంగా.. తీరక.. అందుకే అనుభవించు అన్నాను. ప్రసూతి వైరాగ్యంలాగే పుస్తకవైరాగ్యం తెలుగు రచయితల ముహాన రాసిపెట్టి ఉంది. ఈ విషయం గురజాడే పసికట్టి చెప్పేసాడు. అసలు ఆయన తరవాత వాళ్లకి ఏమైనా పసికట్టటానికి మిగిల్చాడా అని నా అనుమానం. మామూలుగానే నాకో కాపీ మొహాన్న కొట్టి చదూకో బాగుపడు అన్నాడు. నేను కథానిలయం పనిలో కూరుకుపోయున్నాను గదా అందులోనించే ఊఁ అని మూలిగాను. ముందుగా ఈయనెందుకు బాగుపడాలి అని రామలక్ష్మిగారికి దుర్బుద్ధి పుట్టింది. చదివేసి తను బాగుపడిపోవాలి కదా.. లేదు. భర్తా బాగుపడాలని భార్య కోరికగదా. నువ్వు చదివీ వరకూ బాత్రూం తలుపు తియ్యనని గొళ్లెం పెట్టేసింది. నేను తిక్కలాడిని గదా.. ఆవిడ మాటెందుకు వినాలి అని చదవని కథలో రెండు పూర్తి చేసి గొళ్లెం తియ్యి అన్నాను. ఈ కథలో పాత్రల పేర్లు చెప్పూ అంది చదవలేదన్న నమ్మకంతో. చెప్పలేకపోటంతో మళ్లీ చదివాను.
అక్కడనుంచి అసలు కథ ఆరంభం.
నమ్మకం అపనమ్మకం అన్న కథలో ఇద్దరు మిత్రులు ఉంటారు. కథ చెప్పే ఆయనకి నమ్మకాలు లేవు. కథలో ఎత్తుకున్న నమ్మకం మైల. చావు మైల, పురిటి మైల. రెండవది కూడా బాగా పట్టించుకోటమంటే నమ్మకాల తీవ్రతలో పైస్థాయి అన్నమాట. అటువంటి వారు కథకుని భార్య, ఆమె సోదరుడు ప్రకాశం. మూడు మరణాలు జరుగుతాయి. ఒకటి జాతకం ప్రకారం ప్రకాశం కొడుకు పోతాడు. 3వ ఏట పోతాడు. రెండవది ప్రకాశం తండ్రి మరణం. ఇది ప్రధాన సంఘటన. ఆయన ఆస్పత్రిలో ఉంటాడు. అదే సమయానికి ప్రకాశం కూతురి పెళ్లి. కథకుడు ఆస్పత్రిలో ముసిలాయనకి కాపలా ఉంటాడు. ముహూర్తానికి ముందే ఆయన కళ్లు మూస్తాడు. ఆ విషయం వెంటనే తెలియజెయ్యాలా లేక మూడుముళ్లూ పడ్డాక తెలియజెయ్యాలా అన్నది కథకుడి డైలమా. వైద్యునితో తర్జన భర్జన. చివరికి పెళ్లి అయాకనే బయటపెడతాడు. ఆతర్వాత మూడు నెలలకి కొత్త పెళ్లికూతురు రోడ్డు ప్రమాదంలో మరణిస్తుంది. పెళ్లి ఘడియలలో మైల ఉన్నదన్న విషయం బైటపడుతుంది. ప్రకాశం తన కూతురు మరణానికి కారణం నీ అబద్దమే అంటాడు. సన్యాసులలో కలిసిపోతాడు. కథకుడు తన మిత్రుని రాక కోసం, అతని క్షమకోసం ఎదురు చూడటంతో కథ ముగుస్తుంది.
ఈకథ మూఢనమ్మకాలను బలపరచుతోంది గదా – అంటారు రామలక్ష్మి. ఆవిడ గురువు గారు రావిశాస్త్రి. బలిపీఠం నవల మీద అభిప్రాయం అడిగారుట రంగనాయకమ్మ. కులాంతర వివాహాలు జరగాలనుకుంటున్నారా లేదా అని ప్రశ్నించారుట రాచకొండ. జరగాలనే అని జవాబిచ్చాక మీ నవల చదివాక పాఠకుడు ఏమనుకుంటాడు.. అని ప్రశ్నించారుట. ఈ వినికిడి కథ చెప్పి అర్నాద్ ఉద్దేశ్యాన్ని ఆకథ చెపుతుందా అని నిలదీసింది. దొడ్డిదారిన తప్పించుకుందామని ఆయన ఉద్దేశ్యం నీకు తెలుసుగదోయ్ – అన్నాను. అర్నాద్ నాకు తెలుసు గనక తెలుసు. రచయితతో పరిచయం లేని పాఠకుడి సంగతేంటి – అంటూ నన్ను నిలబెట్టేసింది. తమ్ముడు తనవాడైనా తగువు సరిగ్గా విప్పమంది. ఆయన్నే అడిగెయ్యరాదూ కడిగెయ్యరాదూ అంటూ అతి తెలివి చూపించబోయాను. నీ నసుగుడు కట్టిపెట్టి ఓ పాఠకుడిగా మాట్టాడు, నిజంచెప్పి జనాన్ని కంగారు పెట్టేస్తున్నాననుకొని ఊఁ అతలాకుతలమై పోతుంటావుగదా నాతో చెప్పటానికి నీకేం రోగం అంటూ జాడించింది.
తప్పలేదు. ఆలోచించాను. అర్నాద్ నాకు తెలుసు. నా అరిచెయ్యి ఎంత బాగా తెలుసో అంత బాగా తెలుసు. దాన్ని బహుశా దిద్దిన మాస్టారు గురించీ నాకు తెలుసు. రచయిత నమ్మకాలు ఏవైనా వాటిని సాహిత్యంలో బలపరచ రాదన్నది ఆయన నమ్మకం. అంటే సంశయంలో రచయిత ఉన్నపుడు లోకానికి ఏది మంచి అని రచయితకి నమ్మకమో అదే చెప్పాలి. అదీ కారా ఆలోచన. కనక కథ రాసిన అర్నాద్ ఉద్దేశ్యం నమ్మకాలకు వ్యతిరేకమైనదే. కథకుడు ప్రకాశం క్షమ ఆశించటంలో కూడా ఒక సహజ మానవీయ లక్షణమే ఉంది. అది కొత్తగా ప్రకాశం నమ్మకాలను బలపరచదు. బలపరిచేది సంఘటనల కూర్పు. మొదటి మరణం పాత్ర నమ్మకం ప్రకారం జరిగింది. అది యాదృచ్ఛిక ఘటన అన్న తర్కం నిలవాలంటే మూడవ మరణం జరగకూడదు. నమ్మకాలని వమ్ము చేసేటట్టు ఉండాలి. నమ్మకాలపై పాఠకునికి అపనమ్మకం కలిగంచాలంటే రచయితలు సాధారణంగా చేసే సంఘటనల కూర్పు ఇది. (సరళమైన కథని నీతి కథ అంటుంటారు. ఉదాహరణకి ఆవు బిడ్డకు పాలిచ్చి పులి దగ్గరకి తిరిగొచ్చీటం సత్యమును పాలింపుము అనే నీతిని ప్రతిపాదిస్తుంది.) ఇది నీతికథని మించుతుంది. కాక రెండవ మరణం ఆధారంగా ఒక డైలమా.. అక్కడ కథ చెప్పేవాడి నిర్ణయం.. మాత్రం కథ చేస్తే ఇలాంటి సందర్భాలు ఆధునిక జీవనంలో ఎక్కువ కనక ఒక పరిష్కారాన్ని సూచిస్తాయి. కథకుడి తర్జనభర్జనలో మన కర్మ నమ్మకాన్ని పట్టుకొచ్చి పెడితే అది కథకుడి పరిష్కారన్ని ఇంకా బలోపేతం చేస్తుంది. శివుడాజ్ఞ లేనిదే చీమైనా కుట్టదు.నాకు ఇలాంటి ఊహ రావటం పైవాడి సంకల్పం. కథకుడు అలా అనకున్నట్టు రచయిత చెపితే అదో కథ. కథకుడు బైట పెట్టనైనా వచ్చు, దాచనూ వచ్చు. అవి వేర్వేరు కథలు. దాచని కథలో ప్రకాశమే పెళ్లి జరిపించొచ్చు. అంతవరకూ నమ్మకాలరాయుడిగా ఉన్న ప్రకాశం ఆపని చెయ్యటం నమ్మకంపై అవసరం యొక్క విజయాన్ని వ్యక్తీకరిస్తుంది. ప్రొటగానిస్టు మారిపోతాడు. ఫోకస్ మరోవైపు ప్రసరిస్తుంది. ప్రకాశం పెళ్లి ఆపేయవచ్చు. ఆమీదట పెళ్లికొడుకు ఏ ఏక్సిడెంటులోనో పోతే కథకుడు హీరో ఐపోతాడు. పెళ్లి సంబంధం రద్దు అయిపోతే కథకుడు విలన్ ఐపోతాడు. వంద కారణాలు. వాడు అమెరికా పెళ్లికొడుకు అయి రెడీమేడ్ పెళ్లి చేసుకుని పోవాల్సిన పరిస్థితి.. చేసుకుందామన్న మనస్థితి.. అహం.. కథలో పాత్రల ప్రాధాన్యతా క్రమం మారిపోతూ ఉంటుంది. నమ్మకాలపై అవసరాలపై చర్చ పాఠకుడు మనసులో రేపి మా అర్నాద్ పక్కకి తప్పుకుని జరిగే తమాషా ఊహించుకోవచ్చు. ఇవన్నీ కాస్త క్లిష్టమైన కథలు. ఇవన్నీ సంఘటనల కూర్పుని బట్టీ, అదీ పాఠకుడికి చాలదనిపిస్తే డైలాగుల్లో పాత్రల చేత వాగించటమో, రచయితే – మనము ఆ ఆగంతకుని అనుసరింతము – అనే పాత ఫక్కీలో, నీతులు చెప్పెయ్యటమో చేసి సరళం చెయ్యవచ్చు.
ఈ కథ దగ్గరకే వస్తే ఇది దాచిన కథ.
దాచటంతో కథ అయిపోతే కథకుడి మంచితనాన్ని కీర్తించుకుంటూ పాఠకులు పుటలు తిప్పేస్తారు. దాచాక అది బైటపడటం కథాన్యాయమో ఏదో అవుతుంది. అదేదో న్యాయం కోసం కథ పెరిగితే నా పుటలు మింగేస్తున్నాడీ అక్కుపక్షి అనుకోవచ్చు సంపాదకుడు. ఆ భయాన్ని తొలగందోచి, మరెక్కడో కోసెయ్యవచ్చులే అని నచ్చజెప్పుకుని రచయిత ముందుకెళతాడు. ఇంకేముంది. కీడో మేలో ఏదో ఒకటి జరగాలి. ఈ కథ స్వభావాన్నిబట్టి కీడు జరగకపోటమే మేలు గదా. రామలక్ష్మి గారు కీడు జరగక్కుండా రచయిత ఆపాలని అంటున్నారు. సరేనమ్మా ఏం చెయ్యాలంటావు అంటే ఆవిడ కొన్ని ఎండింగులు ఇచ్చారు. నేనేం తక్కువ తిన్నానా అని కొన్ని చేర్చాను. అవన్నీ బైటపడే కాలానికి, బైటపడే విధానానికీ సంబంధంచిన permutations and combinations. బైటపడటం మీద అంగీకారం కుదిరింది. కొన్నేళ్ల తర్వాత బైటపడితే ప్రకాశం కథకుడి సమయస్ఫూర్తిని మెచ్చవచ్చు. తనదెంత వెర్రి నమ్మకమో అంగీకరించవచ్చు. అతనిలో పరివర్తన పాఠకుడికీ ఎక్కవచ్చు – అన్నారు. ఎన్నాళ్ల తర్వాత – అన్నాను ఆడదాని మాట చెల్లటమా అన్న మొహం పెట్టి. అదే కాస్త చల్లబడ్డాక.. అన్నారు. ఎన్నాళ్లకి చల్లబడుతుంది.. అన్నాను. ఆవిడ నా పెంకెతనానికి ఆగ్రహించబోతున్నారని గ్రహించీసి నా సీరియస్ ముఖం తొడుక్కుని అన్నాను. అది కాదోయ్ ప్రకాశం గాడు నమ్మకాల జాతి కదా.. వాడు మైల ఘడియల్లో పెళ్లి జరిగిందని తెలిసాక నువ్వు చెప్పినట్టు మారతాడా.. భయాల సంతానమే గదా మూఢ నమ్మకం… ఇంకమీదట ఎప్పుడు కీడు జరగబోతుందో అని బెంగెట్టేసుకుని తీసుకు తీసుకు వాడే చావొచ్చు.. కాలంతీరి భార్య చనిపోతే దానికి లంకె పెట్టుకోవచ్చు. అప్పుడు??? అనడిగాను. అలా ఎందుకు జరుగుతుంది.. విషయం చల్లబడింది కదా.. అన్నారావిడ కాస్త చల్లబడి. దాచాక ఇంక ప్రకాశానికి అసలు వేడి ఎక్కడెక్కింది.. లేదు గదా.. ఇహ చల్లబడ్డమేంటి ఆలోచించుమా అన్నాను. అవిడని ఆలోచనలో పడేసి నేను ఆలోచనలో పడ్డాను. కథ నమ్మకాలనుంచి పక్కకి గెంతి మనుషుల్లో మూఢులు ఉంటారన్న సరికొత్త సత్యాన్ని లేదా సత్యభ్రాంతిని బైటపడేస్తుంది గదా- అనుకన్నాను. అది మీవాడి కథకాదు గదా అని పసిగట్టీస్తుందోమో నా ఇంటి ఇల్లాలు అనుకుని..
ఈ రోజు కూరేంటి రామలచ్చమీ అన్నాను.

హేతుబద్ధి-ప్రజోత్పత్తి-పంచాగం

ట్యాగులు

Facebook, Linguistics, Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media, Noam Chomsky, People, Social Sciences, Twitter, United States

20-07-13
ఒకనాడు మనకి పత్రికలే మాధ్యమం. ఆ తరవాత శ్రవ్యమాధ్యమం వచ్చింది. రేడియో.. ప్రభుత్వమే నడిపేది. సిలోన్ రేడియో తప్ప ప్రకటనలు ఉండేవి కావు. క్రమంగా వాణిజ్య విభాగం.. తర్వాత ప్రైవేటు రేడియోలు వచ్చాయి. దృశ్యమాధ్యమం టివి.. వచ్చింది. అది కొంతకాలానికి ప్రైవేటు టివిగా పరిణమించింది. జనంకి ఏం చెప్పాలన్న దానిమీద ప్రభుత్వానికి ఏదోఒక విధానం రేడియో.. టివిలలో కనిపించేది. ఆ విధానం ఆధారంగా ప్రభుత్వమూ, ఆ సమయానికి దానిని అజమాయిషీ చేస్తున్న పార్టీలు శ్రవ్య. దృశ్య మాధ్యమాల మీద పెత్తనం పొంది వాటిని దుర్వినియోగం చేస్తున్నట్లు విమర్శలు వచ్చేవి. ఆలిందిరా రేడియో వంటి వేళాకోళాలు నడిచేవి. కొన్ని పత్రికలు వారఫలాలు వెయ్యటం తప్పుగా భావించిన రోజులు ఉండేవి. కొన్ని రకాల ప్రకటనలు వెయ్యరాదనే స్వయం నిషిధ్ధం పాటించేవి. manufacturing consent అనే పుస్తకంలో ప్రజాభిప్రాయాన్ని ప్రభుత్వానికి సమ్మతిగా మార్చటానికి మీడియా ఎలా వాడుతున్నారో Noam Chomsky చెపుతారు.
పోతే-
మనదేశంలో ప్రైవేటు దృశ్య మాధ్యమం భావప్రకటనా స్వేచ్ఛకి సంకేతంగా ఒక అభిప్రాయం సమ్మతి పొందింది. దీని వాణిజ్యాసక్తిపై అది హృదయహీనంగా మారటం పై రాతి తయారి (మునిసుందరం పిళ్లై) వంటి కథ, ఇటీవలి పీప్లీలైవ్ వంటి సినిమాలు వచ్చాయి. భావప్రసార మాధ్యమాలు రాజకీయ ఘటనలను చెపుతాయి. వాటిపై వ్యాఖ్యల ద్వారా చదువరుల, శ్రోతల, ప్రేక్షకులను ఆలోచింపజేయటం అన్న కర్తవ్యం నెరవేరుస్తాయి. ప్రజా భావ స్వామ్యానికి ఎన్ని పరిమితులు ఉన్నా ఇవి తప్ప మరోమార్గం లేదని నేను నమ్ముతున్నాను. ప్రజల హేతుబుద్ధికి, వారిని ఆలోచింపజేయటానికి పత్రికలు ప్రయత్నించేవి. వాటిని కాదనేవారి స్వరానికి మాధ్యమంలో చోటు ఉన్నప్పటికీ అది చర్చా స్వభావానికి దోహదం చేసేది.
ఈనాడు-
మనకి అనేక చానల్స్ ఉన్నాయి. పత్రికలు ఉన్నాయి. రాజకీయాలు పక్కన ఉంచి హేతుబుద్దిని ప్రజలలో వ్యాపింపజేయటానికి ఇవి ఏమైనా పని చేస్తున్నాయా? ఎన్ని మత ప్రచారం చేసే చానల్స్ ఉన్నాయో లెక్కవేయండి. ముఖ్య పత్రికలలో ఎన్ని పుటలు మత విషయాలకు కేటాయించబడుతున్నాయో అంచనాలు వేయండి. వార్తలు అందించే చానల్స్ లో ఎంత సమయం ఈ అంశానికి ఉందో గమనించండి. హేతుబుద్ధి ఆవశ్యకత లేదని మెజార్టీ భావించితే అదైనా బయటపడాలి. ఇక్కడ నేనిస్తున్న లంకెలో వ్యాసం చూడండి. పంచాంగం చెపుతున్న ధోరణిలో ఆనాటి స్థితిపట్ల ఒక వ్యంగ్యం ఇందులో ఉంది. దీని వెనకన హేతుబుద్ధి వ్యాప్తి అన్న లక్షణం నాకు కనిపిస్తుంది. ప్రజాజీవితంలో మంచి రాజకీయాలకు స్థానం కలగాలంటే రాజకీయ భావాల ప్రాపగండాతో బాటు ఈ లక్షణాన్ని మన మాధ్యమం స్వీకరించాలని నా ఆశ.
ఈ రచన 1931 మార్చి 28 కృష్ణాపత్రికలో వచ్చింది. ఇటువంటి మరికొన్ని వ్యాసాలు నేను సేకరించాను. వాటిని బ్లాగ్ సందర్సకుల ఆసక్తిని బట్టి వరసగా ఇక్కడ అందిస్తాను.
ఈ లంకెను చూడగలరు.
panchngam-prajothpathi

A Wait and నరేష్ నున్నామరో పాండవపురం

ఈ రోజు నా కథానిలయం పనికి గండి కొట్టారు ముగ్గురు. ఒకరు budding writer .. అనొచ్చా.. తెలీదు.. ఆయన
The wait …

I ordered a Timex Marathon GPS watch a month back … The wait was converting me from a die hard optimist to a hardened pessimist …
The 99$ watch was bought on eBay US and was sent on a 17$ US parcel post…
Only after I paid up did I realize the kind of journey it was going to make.

Things started in grand style as I was able to track it until it left US shores and then the world fell silent.
After a 10-day wait, I decided to find out what happens in such cases and asked my Angel (a.k.a google) as to what happens in such cases.
Apparently, it comes via the silk route … after swimming through oceans and running through deserts and climbing mountains it arrives at Mumbai Foreign Post and falls into the hands of … yes … customs … I

Ignorance is bliss …

I had seen a Garmin GPS watch for 10K but felt it was too expensive and thought 99$ is a good deal. And Ignorant I was that somehow in my mind I was still counting 1$=40Rs. So, I was trilled to realize that I will be getting my GPS watch for around 5000Rs (approx 120$x40). Again, I asked my Angel what would be the customs duty … the answer was multiple choice 14%, 20%, 28% …. and with all the inefficiency of our system I was only doubtful If and when the watch arrives and in such a case if the customs officer would really take interest in assessing it … lots of ifs and buts …

But, I could not contain myself and asked my Angel again what to do … the answer was a multiple choice … the chosen answer …. call the foreign post

The google paradox
Multiple choice questions have unique answers and unique questions have multiple choice answers

After a gut wrenching wait asking me to be patient, some kind lady who was recently transferred from Telegrams department to handle weirdos like us picked it up and started off in Marathi, Gujarathi, Jewish, … I dont know what! …..

I got mad and tried to pull out the only few strands of hair on my crown and realized that it was better to keep what you have ….

Another try and another long wait, the same lady picks up … I suddenly become the most polite guy you would ever hear and started in Hindi … The kind lady took pity on me and then gave me the information I did not want to hear …. “We cant track your parcel … You can only hope to God that It will come by, customs will clear it and if everything happens right, it will come to your local post office and then you will receive an intimation and beware! … you will have to pay a fat custom fee … in case you fail, it goes back and stays there until the last of the GPS satellites escape the earths atmosphere or nose dive into the challenger deep of pacific … ” … and before I could thank her I heard ringing … in my ear … she had hung up on me hard

The wait continued … I could not abstain …

One rainy day, on the pretext of buying a new Geometry box for Prajna, I sneaked into the local post office via the back door (opposite the campus book store) with the best possible monsoon smile …

I looked like a retired football player from the Netherlands …. Orange T-shirt and Green Bermuda … As soon as I entered, there was curfew … they were gaping at me … amazing! … I would have got more looks than the best campus beauty would have ever got…. I felt the earth beneath me gave away and asked If there was any parcel in my name … One of the post man ushered me towards a lady and she asked me where I stayed … staff hostel … … ok … a look of pity came on her face … with the “poor insane creatures, we should be kind to them … the leopards across the hills enjoy better habitat” look she told me … i have hardly delivered any parcels this millenium… I left disheartened ….

I heard some sobs, then wails and finally and the skies broke down into a tearing rain … the monsoon rains were fierce …. and then a tiny knock, knock …

we shouted ‘bhaiyya baad me (brother … later ………….. this is what we say everyday to the guy who comes to collect garbage bags) … The guy at the door knocked again ….

Prajna went to the door to repeat what we had said but came back with a chit … “Amma … Uncle gave some paper” … We thought that a neighbor wanted to politely complain about the way we teach our kids … and went out to see … and lo and behold, it was a sponge soaked post man … he asked us to come and collect a parcel ….

The joy had descended … what he said sounded like the next best thing I had heard after the all important three letter word blurted out by my would be wife, a decade and half back after a fierce struggle to get those words hidden deep inside her bowels …

Looked at the note. I was thrilled and scared at the same time. I started cursing why I did all this… I should have just paid the 10K for the Garmin GPS and saved all the trouble … But, we are a mad lot (a.k.a researchers) and cant do anything straight … Otherwise, I would have just posted on FB a single line with a pic and caption … “proud owner of a GPS watch” and check every other minute if there was a “like” … the perils of social networking …. lets wait for another story some other time …

Just to cut the story short, I literally ran in my car and collected the weather beaten parcel after coughing up an extra 1200Rs (customs and 14%) and found that in total I had spent about 8000Rs. Should I feel happy, wise, what not … ?

The first doubt that I had was …. Is something still in there or compromised…

I had to impatiently wait till we ordered some Paratas (sounds very cheesy!) at Galleria… and with all the patience that comes with days of waiting un-knotted the knots, pulled out the parcel …

The dial was staring at me … I was trans-FIX-ed !

మరొకరు నరేష్ నున్నా.. వారు ఇప్పటికే పేరున్నవారు.. ఇప్పుడే FBలో గిలికాను.

ఆఖరుది.. పాండవపురం.. ఎల్లార్ స్వామి అనువాదం.. సేతు రచయిత.. దాని గురించి మరోమారు వివరంగా.. కుదురు దొరికితే గిలుకుతాను

హిందూ ముస్లిం సఖ్యత 1913

ఈ చిత్రం 1913 ఆగస్టు కృష్ణాపత్రికలో వచ్చింది. ఇది ఈనాటి యువత చూడవలసిందనిపించింది.ఆసక్తి ఉంటే చూడగలరు. krishna 1913-08-

హరిజనులకు గాయత్రీ ఉపదేశము

12-07-13
బంకుపల్లి మల్లయ్య శాస్త్రి గారి విగ్రహావిష్కరణ వార్తతోబాటు పత్రికలలో కె. ముత్యంగారి వ్యాసం వచ్చింది. అది చదివి ఆరోజుకి ఆరోజు బెంగళూరునుంచి బయలుదేరి నరసన్నపేట (శ్రీకాకుళం వద్ద) చేరాను. ఇది ఆరేడేళ్ల క్రితం మాట. పర్లాకిమిడి గిడుగు వారు, ఉర్లాం మల్లయ్య శాస్త్రి, మేరంగి సాంఖ్యాయనశర్మ, విజయనగరం గురజాడ వీరంతా సమకాలికులు. వారు తమతమ పరిధులలో ఆధునిక భావాలతో ప్రభావితమై వాటి వ్యాప్తికి ప్రయత్నించారు. గిడుగు భాష, సాంఖ్యాయనశర్మ సైన్సు ప్రచారం, గురజాడ కన్యాశుల్కం, బాల్యవివాహాలు, తెలిసినంతగా మల్లయ్య శాస్త్రి గారి హరిజన( ఒకనాటి ఆ పదం ఈనాటికి తగినది కాదు) ఉద్యమం తెలియదనుకుంటున్నాను. చాలా ప్రధానంగా, రహస్యంగా భావించే గాయత్రి మంత్రం రామానుజాచార్యులు అందరికీ తెలియటం కోసం ధ్వజస్తంభమో ఏదో ఎక్కి అందరికీ వెల్లడించినట్టు విన్నాను. అది ఎంతవరకూ వర్ణ, కుల వ్యవస్థలలో మార్పులు తేగలిగిందీ అన్నది ఒకరకం ఆలోచన. తేలేకపోతే ఎందుకు సమూలమైన మార్పులు తేలేకపోయాయి- ఇది అటువంటి ప్రశ్నకి కొనసాగింపు. ఐతే, భారతీయ సమాజంలో దుష్ట సంప్రదాయాల గుర్తింపు, దానికి వ్యతిరేకంగా సాగిన ఉద్యమాల –స్పిరిట్- ను పరిశీలించటం మరో ప్రయత్నం. ఆ స్పిరిట్ ఆంగ్లేయుల ఆంగ్ల విద్య ద్వారా మరోమారు ప్రజ్వరిల్లింది. హరిజనులకి గాయత్రి ఉపదేశించి జంధ్యం వేయించిన వారు మల్లయ్యశాస్త్రి గారు. వారి గురించి నేను తెలిసుకొన్న ఈ విషయానికి సంబంధించిన వార్త జమీన్ రైతు పత్రికలో చూసినపుడు ఇది అందరికీ పంచుకోవాలనిపంచింది. దానిని ఈ లంకెలో చూడగలరు. harizan

చైనాలో చనుబాల అమ్మకాలు..

7-7-13
టైమ్స్ ఆఫ్ ఇండియా ఈ రోజు ప్రచురించిన ఈవార్త చదివాక ..
ఏమో నిన్న, మొన్న జరిగిన ఘటనల ప్రభావం ఈ మనసు మీద ఇంత ఘాడంగా లేకుంటే..
ఒకప్పుడు కాళీపట్నం రామారావు గారికి ఉత్తరాలలో నన్ను నేను విప్పుకునేవాడిని..
ఇప్పుడు ఎవరి ముందు కోపం.. దుఃఖం.. కలబోసుకోగలను…
అన్నింటికీ కారణం పెట్టుబడిదారీ విధానం అంటే .. చెప్పు.. చెప్పు .. కొత్తదేదైనా ఉంటే.. చెప్పు అనేవారి ముందు..
చల్లనిగాలి.. కమ్మని వర్షం.. కాళిదాసు కవిత్వం.. నిజమే అవి ఆనందమిస్తాయి.. వాటిని కూడా అంగడి సరుకులుగా మార్చి.. సకల ఆనంద, విషాదాలనూ వినోదప్రాయం చేసి.. నువ్వు ఆలోచించే వాటిలో నువ్వు ఆలోచించేదెంతో .. నీచేత ఆలోచింపజేసేదెంతో లెక్క తేలని స్థితిలో..
వ్యవస్థ అన్నదొకటుందని అది నీ మనస్తత్వాన్ని.. నీ లక్ష్యాలనీ.. నీ భాధనీ.. నీ భాషనీ అదే నిర్ణయిస్తుందని.. నిన్నొక జాంబీ గా మాత్రమే ఉంచుతుందని.. చెప్పిన మార్క్సు మీద కోపంతో .. అజ్ఞానంతో బ్రతకనివ్వని వోల్టైర్ గుడ్ బ్రాహ్మిన్ తత్వంతో.. తన్నుకుంటూ.. పతంజలి పోలీసులా అధికారపు దుస్తులు వేసుకుని.. ఎవరు దొరుకుతారా తందామన్న కసితో..
http://timesofindia.indiatimes.com/world/mad-mad-world/Adult-breast-feeding-report-incenses-China-web-users/articleshow/20909034.cms

సోమనాధకవాట నాటకము

మన వర్తమాన జీవితంలో హిందూ-ముస్లిం విభజన ప్రభావం మనందరికీ నిత్యానుభవమే. దీనికి మూలాలు ఆంగ్లేయుల విభజించి- పాలించు అన్న రాజనీతిలో ఉన్నాయని వింటుంటాం. దాని నిజానిజాలు తెలిపే 1940 కృష్ణాపత్రిక వ్యాసం నా వెదుకులాటలో లభించింది. ఆసక్తి కరమైన ఈ వ్యాసాన్ని ఈ లంకెలో చదవండి. ఆలోచించండి.
somanatha

స్వప్నకథ- జాషువా కావ్య సమర్ధనము

ఈ రోజు బొంబాయి సెంట్రల్ లైబ్రరీకి వెళ్లాను. పెద్ద ఆశ లేదు. జాషువా రక్తగానం అటుంచి తెలుగు పుస్తకాల కేటలాగు కూడా చూసే అవకాశం దొరకలేదు. మన సమీపగతం కూడా మనకు సుదూరగతం అయిపోతోందనిపిస్తోంది. ఇంటికి వచ్చి జమీను రైతు 1936 పత్రికల శోధన ఆరంభించాను. నాకు ఆసక్తి ఉన్నవన్నీ ఒక చోట కుప్ప వేసుకుంటున్నాను.  ఈరోజు ఈ వ్యాసాలు కంటబడ్డాయి. మహాకవి కావ్యం స్వప్నకథ. దీనిపై తుమ్మల సీతారామమూర్తి గారి విమర్శనము మీద పోలవరపు రామబ్రహ్మం గారి ప్రతివిమర్శనము ఇది. కావ్యశిల్పము కన్న అభిప్రాయప్రకటనమే పరమావధి. అన్న జాషువా వాక్యము మన తెలుగు సాహిత్యానికి సాధారణ లక్షణం. అందుకే ఈ వ్యాసం చూడగలరు. దాని లంకె ఇక్కడ ఇస్తున్నాను.
swapna katha